Roxitromycine
Roxitromycine is een semi-synthetisch antibioticumgroepmedicijn met een breed spectrum van antibacteriële activiteit. Het behoort tot de groep geneesmiddelen die macroliden worden genoemd en heeft een bacteriostatisch effect. Het medicijn wordt gebruikt voor de behandeling van infecties van de bovenste en onderste luchtwegen, atypische longontsteking, etterende ontstekingsziekten van de huid en zijn aanhangsels, difterie, erythrasma, gonorroe, syfilis, listeriose, veteranenziekte, preventie en behandeling van reuma in het geval van intolerantie voor bètalactamantibiotica. Soms kan het worden voorgeschreven voor de behandeling van ooginfecties zoals conjunctivitis en trachoom.
Dit medicijn kan worden voorgeschreven aan kinderen voor de behandeling van de volgende aandoeningen: infecties van de bovenste luchtwegen: tonsillitis, faryngitis, acute sinusitis; lagere luchtweginfecties, bronchitis; infecties van de huid en weke delen.
Roxitromycine wordt na orale toediening snel geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal. Het is stabiel in de zure omgeving van de maag. Voedselinname 15 minuten na inname van de tablet Roxitromycine heeft geen invloed op de absorptie. Roxitromycine wordt in kleine hoeveelheden uitgescheiden in de moedermelk.
Toepassing en dosering
Het medicijn moet vóór de maaltijd oraal worden ingenomen met voldoende vloeistof. Volwassen patiënten krijgen gewoonlijk tweemaal daags 150 mg voorgeschreven, met een interval van 12 uur. De patiënten met nierinsufficiëntie nemen Roxitromycine gewoonlijk in de dosering e van 150 mg tweemaal daags.
Net als andere macroliden kan roxitromycine het beloop van myasthenia gravis verergeren, en daarom vereist het gebruik van roxitromycine bij dergelijke patiënten monitoring van de toestand van de patiënt.
Bij het voorschrijven van roxitromycine aan patiënten die lijden aan nierinsufficiëntie, evenals aan oudere patiënten, is een dosisaanpassing niet nodig. Met de ontwikkeling van allergische reacties moet het gebruik van het medicijn onmiddellijk worden gestaakt en moet een geschikte therapie worden voorgeschreven.
De duur van de therapie hangt af van de indicatie voor gebruik, het micro-organisme dat de infectie veroorzaakt en de ernst van het infectieuze proces. Voor volwassenen is de gebruikelijke behandelingskuur 5-10 dagen. Voor de behandeling van infecties veroorzaakt door bèta-hemolytische streptokokken moet de behandelingsduur ten minste 10 dagen zijn. Wat kinderen betreft, duurt het gebruikelijke verloop van de behandeling gewoonlijk 5-10 dagen. De duur van de behandeling met dit medicijn mag niet langer zijn dan 10 dagen. Patiënten met een ernstige leverfunctiestoornis nemen de dosis, die tweemaal moet worden verlaagd, namelijk 150 mg roxitromycine eenmaal per dag.
Roxitromycine Contra-indicaties
Het innemen van de medicatie is niet toegestaan aan de patiënten, die de volgende aandoeningen ervaren: overgevoeligheid, zuigelingen (tot 2 maanden) en gelijktijdig gebruik van ergotamine of dihydro-ergotamine. Roxitromycine mag niet worden gebruikt in geval van ernstige leveraandoeningen, zwangerschap en borstvoeding. Wanneer voorgeschreven aan patie Bij leverinsufficiëntie moet de medicatie zorgvuldig worden aangepast aan de dosis en moet de leverfunctie worden gecontroleerd. Als de geneesmiddelen zoals terfenadine, astemizol, cisapride en pimozide tegelijkertijd worden ingenomen, moet het ECG constant worden gecontroleerd. Vanwege de mogelijkheid van het optreden van duizeligheid, moet het met voorzichtigheid worden ingenomen tijdens het autorijden en het werken met welke technologie dan ook.
Roxitromycine in Nederland gaat in kleine hoeveelheden over in de moedermelk, dus als het nodig is om het medicijn tijdens de borstvoeding in te nemen, moet het probleem van het stoppen met borstvoeding worden opgelost. Patiënten ouder dan 65 jaar dienen dit geneesmiddel met de nodige voorzichtigheid te gebruiken en strikt volgens het voorschrift van de arts.
Bijwerkingen
Zoals veel andere geneesmiddelen in Nederland kan roxitromycine het optreden van sommige bijwerkingen veroorzaken. Tot de meest voorkomende ongewenste reacties behoren dyspeptische stoornissen (misselijkheid, braken, buikpijn, enz.), abnormale leverfunctie, gegeneraliseerde convulsies, hallucinaties, bewustzijnsstoornissen, duizeligheid, reversibel gehoorverlies, ventriculaire tachycardie, verlenging van het QT-interval. Volg de instructies strikt op om de behandelingsresultaten effectief te maken en bijwerkingen te voorkomen.
Huidreacties zijn mogelijk. Ze kunnen zijn: angio-oedeem, bronchospasmen, eosinofilie; anafylactische shock. Ongewenste effecten van de zijkant van het maagdarmkanaal kunnen de volgende zijn: pancreatitis, diarree (soms met bloed), misselijkheid, buik l pijn, braken en pseudomembraneuze colitis. Van de zijkant van het zenuwstelsel kunnen optreden: duizeligheid, hoofdpijn, smaakveranderingen, verminderde reuk (inclusief anosmie), hallucinaties, tijdelijk gehoorverlies, onvolledig gehoorverlies, duizeligheid.
Als u na het innemen van het geneesmiddel een van de bovengenoemde bijwerkingen krijgt, moet u dit aan de arts vertellen. Als ze u erg storen, moet u onmiddellijk medische hulp zoeken.
Houd er rekening mee dat de informatie over het medicijn in dit artikel niet volledig is. Neem contact op met uw zorgverlener voor de volledige gegevens over het geneesmiddel, de bijwerkingen en contra-indicaties.